Wanneer ik zelfmoord ga plegen. Het is een serieuze vraag van @egemen010, alias Frank. En een bevel van @cihan079. Dan is er nog @Asulejmanova. Die geeft mij – kankerkankerlelijke hoer - het advies dat ik me moet ophangen. En anders moet ik sterven in mijn slaap. Dan valt er nog een Duitser over me heen. Auf Deutsch. Nou fantastisch. En in dezelfde screengrab is te zien dat @goeieTurk ook moeite met me heeft. Of ik vrienden bij GeenStijl zoek, of zo. En hij zegt (in het Turks) dat hij me zal komen opzoeken als ik weer terug in Nederland ben. Ehm... eerst netjes bellen, he? Alles op afspraak. @Fenerkolist hoopt dat ik vieze vuile kankerhoer eens goed in elkaar wordt geslagen. Ondertussen is er niet alleen een hashtag in het leven geroepen #StopebruboycotMETRO maar ook een twitteraccount: @umarebruBoycot – en passant meldt @vefaturkiee dat ik binnen twee weken dood ben. Dat kan kloppen, want rammen doen we na de ramadan meldt @versvoeten in diezelfde screengrab en ook @sedattdogann meldt dat ik vermoord ga worden als ik zo doorga. @yusufbarac slaat mijn tanden eruit en ik moet achter me kijken @tugrulmuhammed wenst dat ik in mijn eten stik. @burak_70 en @_cengizhan28 hopen dat iemand me aanrijdt. En @semiozturk raadt aan mij op straat af te slachten. @enderhan46 wenst me een dodelijke hartaanval en uiteraard moet ik branden in de hel met dank aan @AR96_.

Lekkere jongens, die moslimpuberboys – uiteraard wel in de categorie ‘je kunt er niet echt van wakker liggen’. En de verbale klappen die vrouwen oproepen mij te geven, trek ik óók prima. Evenals de nepaccounts van @ThomasJanssen7 of @joepaanholt. Wat wél zorgen baart zijn “verstandige” volwassenen zoals @erhancoban. Hij staat er op dat ik excuses maak wegens beledigen en daarvoor doet hij zelfs mee aan hashtag #stopebruboycotmetro. SERIEUS?! En dan @tunahankuzu die een PvdA-punt meent te moeten maken (oh, wat zijn krachttermen nú ineens op hun plek). De aanleiding is mijn overpeinzing van de week, ook wel column genaamd, waarin ik twee conversaties aanhaal: één met mijn moeder die me meldt dat je in Turkije vooral niet over nachtelijk moskeegejengel moet beginnen (“je láát het!”). En één met een vriendin. Zij vertelt hoe haar moeders werkster Atatürk “die dooie gast” noemt en zij daar niets van zegt, maar denkt – dénkt! – die dooie gast wiens boek jij aanbidt is nog veel dooier. En zich haast te zeggen dat je zoiets in Turkije niet hardop kúnt zeggen omdat je fysiek afgeschoten zou worden. Kortom: in mijn METRO column staat dat er in Turkije geen vrijheid van meningsuiting is en dat je aan zelfcensuur moet doen. Vervolgens valt half Nederturkistan over me heen. Het bewijs dat mijn moeder en vriendin gelijk hebben. Maar guess what, Nederturkistan: in Nederland kun je zoiets dus wél schrijven. Wél constateren. En als jullie denken mij te mogen bedreigen: schaam je. Als jullie denken mij bang te maken: doe dat dan in foutloos Nederlands, alsjeblieft. Daar heb ik net iets meer respect voor. Zo, nu ben ik naar het Turkse strand. En ik zal het in Turkije niet hebben over nachtelijk moskeegejengel. Beloofd mama. P.S. Die bom die afgaat op 20 seconden laat het hele dorp weten dat de zon onder is en er gegeten mag worden. Wat het halve dorp allang aan het doen is maar goed. ROTGELUID!